خون انسان به میزان ۵۵٪ از پلاسما تشکیل شده است. پلاکتها به عنوان جزئی از بخش سلولی خون، حاوی صدها پروتئین به نام فاکتورهای رشد های می‌باشند. این فاکتورها موجب بازسازی بافت ها و بهبود آسیب‌های بافتی و نوسازی می‌گردند. PRP در واقع پلاسمای تغلیظ شده با پلاکت می‌باشد (Platelet Rich Plasma). مقدار بالای پلاکت موجب افزایش غلظت فاکتورهای رشد (۵ تا ۱۰ برابر) به طور موضعی می‌شود.
برای تهیه PRP ابتدا مقداری خون از بیماری گرفته می‌شود. سپس پلاکت ها بکمک سانتریفیپژ از سایر سلولهای خونی جدا شده و تغلیظ می‌گردد. سپس این مقدار تغلیظ شده از پلاکتها با باقی‌مانده خون ترکیب می‌شود.
در طی سال های اخیر، گزارشات فراوانی مبنی بر پتانسیل بالای PRP در درمان آسیب ها منتشر شده است. برای مثال ستارگانی از جمله رافائل نادال (قهرمان تنیس) از این روش برای درمان و بهبودی آسیب ها خود از جمله آسیب های تاندونی بهره برده است. این در حالیست که این نوع از آسیب‌های فیزیکی بطور عمده توسط داروها و فیزیوتراپی مورد درمان قرار می‌گیرد.
با وجود اقبال عمومی برای PRP هنوز هم سوالات بسیاری در مورد ماهیت این روش مطرح می‌باشد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
۱) ماهیت پلاکت غنی شده با پلاکت چیست؟
۲) نحوه عملکرد PRP چیست؟
۳) چه مواردی قابلیت درمان با PRP را دارند؟
۴) این روش درمان تا چه حد اثرگذار است؟